Κάποτε τ’αστέρια φώτιζαν τις νύχτες μου…
τα όνειρα μου πετούσαν με τα σύννεφα.. ο ήλιος ζέσταινε την ψυχή μου…
Τώρα.. το χαμόγελο σου με φωτίζει…
τα όνειρα μου πετούν μονάχα με την σκέψη σου…
η ψυχή μου ζεσταίνεται στη ματιά σου…
Σ’ευχαριστώ που υπάρχεις δίπλα μου…
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008
Το πιο βαθύ ΕΣΥ...
Πάρε με απόψε αγκαλιά
πάνω σε όνειρα φευγάτα
να μπερδευτεί η μοναξιά
που μας κοίτα μέσα στα μάτια
και γυρνά πίσω στις στιγμές
που ψιθυρίζουν το όνομα μας
κρύψου στο πιο βαθύ εσύ
στην τελευταία τη βράδια μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου