Το ξέρεις μου αρέσεις..... (κομματάρα...!!!!)

Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις

Η μέρα κυλάει
Για να 'ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις με άλλο αέρα
Και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει
Στην αγκαλιά μου έλα
Είναι καλύτερη απ' τις πόλεις η δική μου η τρέλα
Μα πρόσεξε μη μείνεις εκεί

Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις

Και ψάχνεις για κάτι
Σε ένα φιλί, σε μια ματιά, σ' ένα χαμόγελο, σ' ένα άδειο κρεβάτι
Κι ας ξέρεις τίποτα δε θα 'ναι εκεί
Μα η αγάπη είναι εδώ
Χτυπάει την πόρτα μας και μείς σαν μια γροθιά τ' όνειρό της
Κι αυτή μας δείχνει το άσχημο πρόσωπο της

Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις

Άδειο το βλέμμα
Ο πόνος μέσα στο μυαλό, μέσα στο σώμα και στο άιμα
Να μη το δείξεις, να μη μου το πεις
Μα πήγε αργά
Για να τραβήξουμε ξανά κι οι δυο σε αντίθετους δρόμους
Τι κι αν πονάω, τι κι αν πονάς

Μάλλον.... ερωτεύτηκα....

Ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο να αφήνει το φαγητό του, τον ύπνο του, τη δουλειά του, την ησυχία του...
Πολλοί άνθρωποι τον φοβούνται, επειδή, όταν έρχεται γκρεμίζει ότι παλιό βρίσκει μπροστά του..
Κανείς δε θέλει να αποδιοργανώνεται ο κόσμος του. Γι' αυτό πολύς κόσμος κατορθώνει να θέτει υπό έλεγχο αυτή την απειλή και να κρατήσει όρθιο ένα σπίτι ή μια σχέση που έχει πλέον ρημάξει.. Είναι οι μηχανικοί των περασμένων πραγμάτων...
Άλλοι άνθρωποι σκέφτονται ακριβώς το αντίθετο: παραδίνονται χωρίς δεύτερη σκέψη, προσδοκώντας στον έρωτα τις λύσεις για όλα τους τα προβλήματα.
Φορτώνουν στον άλλον όλη την ευθύνη για όλη την ευτυχία τους και όλο το φταίξιμο για τη δυστυχία τους...
Είναι πάντα μέσα στην ευφορία επειδή έχει συμβεί κάτι υπέροχο ή μέσα στην κατάθλιψη επειδή έγινε κάτι απροσδόκητο που τα κατέστρεψε όλα..
Να διώξεις μακριά τον έρωτα ή να του παραδοθείς τυφλά; Ποια από τις δύο στάσεις προξενεί το μικρότερο κακό; .. Δεν ξέρω...